Νόσος του Bowen πρωκτού

     

Η νόσος του Bowen (ενδοεπιθηλιακό καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων) σχετίζεται συχνά με κονδυλώματα σε νέους ασθενείς. Οι ασθενείς συχνά παραπονούνται για
περιπρωκτικό καύσο, κνησμό ή άλγος. Οι βλάβες βρίσκονται συχνά στην ιστολογική εκτίμηση ρουτίνας των δειγμάτων που λαμβάνονται κατά τη διερεύνηση μη σχετιζόμενων διαταραχών. Όταν είναι μακροσκοπικά ορατές οι βλάβες παρουσιάζονται απολεπιστικές, διακριτές, ερυθηματώδεις και μερικές φορές χρωματιστές. Στους ανοσοκατασταλμένους ασθενείς (HIV-θετικούς, μεταμοσχευθέντες), ένα επίχρισμα Παπανικολάου είναι μια χρήσιμη τεχνική για προληπτική ανίχνευσης της δυσπλασίας. Αν το επίχρισμα Παπανικολάου είναι θετικό, η πρωκτοσκόπηση υψηλής ανάλυσης με χρώση με οξικό οξύ μπορεί να αποκαλύψει υπό άλλες συνθήκες κρυφά κονδύλωματα με δυσπλασία.
   

Η ευρεία τοπική εξαίρεση με βιοψίες τεσσάρων τεταρτημορίων για να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει υπολειμματική νόσος είναι θεραπεία εκλογής. Για μεγαλύτερες βλάβες μπορεί να χρειαστούν μοσχεύματα δέρματος. Όμως, δεν υπάρχει ιστολογική διαφορά μεταξύ της νόσου του Bowen και μιας υψηλής διαφοροποίησης ενδοεπιθηλιακής πλακώδους νεοπλασίας (υψηλής διαφοροποίησης δυσπλασία) και η ριζική εξαίρεση του δέρματος αγνοεί την παρουσία ενδοπρωκτικών δυσπλαστικών βλαβών που μπορεί να είναι ακόμα πιο πολύ επιθετικές από την περιπρωκτική νόσο. Αυτές οι ενδοπρωκτικές δυσπλαστικές βλάβες έχουν επιτυχώς αντιμετωπιστεί με τοπική εξαίρεση ή καταστροφή, ακόμα και στον ανοσοκατασταλμένο ξενιστή. Επιπλέον, λιγότεροι από το 10% των ασθενών με νόσο του  Bowen θα αναπτύξουν διηθητικό καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων του πρωκτού. Συνεπώς, η ανάγκη για πραγματοποίηση ριζικής εξαίρεσης και επεμβάσεις κρημνού είναι υπό ερώτηση.