Σημεία και Συμπτώματα Ο ασθενής εμφανίζει όψη πάσχοντος. Αρχικά παρουσιάζει έξαψη στη συνέχεια ωχρότητα, ενώ μπορεί να συνυπάρχει δεκατική πυρετική κίνηση.
Το κυριότερο κλινικό σημείο είναι η ευαισθησία
στο δεξιό λαγόνιο βόθρο, και η εντοπισμένη ακούσια αντανακλαστική αντιδραστική σύσπαση, η αναπηδώσα ευαισθησία και η σύσπαση των κοιλιακών τοιχωμάτων (συνήθως σημείο McBurney).
Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να παρατηρηθεί και επιπολής υπεραισθησία. Συχνά κατά την υπό αντίσταση κάμψη ή άρση του δεξιού κάτω άκρου ή κατά την έκταση του ισχίου μπορεί να εκλυθεί άλγος, το οποίο είναι και αυτό ενδεικτικό της νόσου (σημείο του ψοϊτη).
Σε αρκετές περιπτώσεις ο πόνος στην περιοχή της σκωληκοειδούς γίνεται εμφανής μετά από απότομη πίεση στην αντίθετη πλευρά, στην αριστερή δηλαδή χώρα (σημείο Rovsing).
Τα παραπάνω αποτελούν τα συχνότερα κλινικά σημεία και αφορούν τους ασθενείς στους οποίους η σκωληκοειδής απόφυση βρίσκεται στη φυσιολογική της θέση.
Υπάρχουν όμως παραλλαγές στη θέση της σκωληκοειδούς απόφυσης η οποία μπορεί να βρίσκεται μέσα στην πύελο ή πίσω από το τυφλό ή να έχει ανιούσα πορεία οπότε μπορεί τα χαρακτηριστικά αυτά σημεία να διαφοροποιούνται. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή σε άλγος που αναπτύσσεται στη δεξιά κατώτερη κοιλιακή χώρα, και αξιολόγηση των ευρημάτων τα οποία διαφοροποιούνται ανάλογα με την εντόπιση και εξέλιξη των ευρημάτων.
Στην περίπτωση ρήξης της σκωληκοειδούς απόφυσης, είτε αναπτύσσεται περιτονίτιδα, οπότε παρατηρείται πολύ έντονο διάχυτο κοιλιακό άλγος και σύσπαση των κοιλιακών τοιχωμάτων, είτε τοπική περιτονίτιδα (σχηματισμός αποστήματος) οπότε υπάρχει εντοπισμένη ευαισθησία και ψηλαφητή μάζα.
Σε αρκετές περιπτώσεις ο πόνος στην περιοχή της σκωληκοειδούς γίνεται εμφανής μετά από απότομη πίεση στην αντίθετη πλευρά, στην αριστερή δηλαδή χώρα (σημείο Rovsing).
Τα παραπάνω αποτελούν τα συχνότερα κλινικά σημεία και αφορούν τους ασθενείς στους οποίους η σκωληκοειδής απόφυση βρίσκεται στη φυσιολογική της θέση.
Υπάρχουν όμως παραλλαγές στη θέση της σκωληκοειδούς απόφυσης η οποία μπορεί να βρίσκεται μέσα στην πύελο ή πίσω από το τυφλό ή να έχει ανιούσα πορεία οπότε μπορεί τα χαρακτηριστικά αυτά σημεία να διαφοροποιούνται. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή σε άλγος που αναπτύσσεται στη δεξιά κατώτερη κοιλιακή χώρα, και αξιολόγηση των ευρημάτων τα οποία διαφοροποιούνται ανάλογα με την εντόπιση και εξέλιξη των ευρημάτων.
Στην περίπτωση κατά την οποία η σκωληκοειδής απόφυση έχει οπισθοτυφλική εντόπιση, δηλαδή βρίσκεται πίσω από το τυφλό (παχύ έντερο), ο πόνος και η αντανακλαστική σύσπαση είναι ηπιότερα, πιθανά δεν παρατηρείται αναπηδώσα ευαισθησία, ενώ μπορεί να υπάρξει ευαισθησία κοντά στην νεφρική περιοχή.
Όταν η σκωληκοειδής απόφυση βρίσκεται μέσα στην πύελο (πυελική εντόπιση) δεν υπάρχει αντανακλαστική σύσπαση των κοιλιακών τοιχωμάτων κατά την ψηλάφηση, ενώ συχνά παρατηρείται συχνουρία, διάρροια και τεινεσμός και ευαισθησία κατά τη δακτυλική εξέταση.
Όταν η σκωληκοειδής απόφυση βρίσκεται μέσα στην πύελο (πυελική εντόπιση) δεν υπάρχει αντανακλαστική σύσπαση των κοιλιακών τοιχωμάτων κατά την ψηλάφηση, ενώ συχνά παρατηρείται συχνουρία, διάρροια και τεινεσμός και ευαισθησία κατά τη δακτυλική εξέταση.
Στους ηλικιωμένους ασθενείς συχνά ο πόνος είναι ελάχιστος και είτε εκδηλώνεται ως περιτονίτιδα, είτε συγχέεται ως εντερική απόφραξη. Στις έγκυες η οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι συχνότερη κυρίως κατά τη διάρκεια του δευτέρου τριμήνου, με τον πόνο να έχει πιο πλάγια και υψηλότερη εντόπιση και η διάγνωση είναι δύσκολη, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος ρήξης και περιτονίτιδας να είναι αυξημένος. Διάτρηση είναι πιθανότερο να συμβεί στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους διαβητικούς.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου