Οι διαταραχές του θυρεοειδούς
μπορεί να είναι μια διαγνωστική παγίδα και η πρώιμη διάγνωση είναι μια
πραγματική πρόκληση. Ο ιατρός αναμένεται να διαγνώσει μια νέα περίπτωση
θυρεοειδικής διαταραχής ανά 2500 ασθενείς, ανά έτος (λίγο περισσότερους
υπερθυρεοειδικούς παρά υποθυρεοειδικούς ασθενείς).
Η διάγνωση ενός
υπερλειτουργούντος ή υπολειτουργούντος θυρεοειδούς αδένα μπορεί να είναι
δύσκολη, καθώς στα πρώτα στάδια η κλινική απόκλιση από το φυσιολογικό είναι
ελάχιστη. Η κλινική διάγνωση της νόσου του Graves είναι συχνά εμφανής λόγω του εξόφθαλμου, της υπερκινητικότητας και της
μεγάλης βρογχοκήλης, αλλά αν δεν εμφανιστούν τα χαρακτηριστικά σημεία από τα
μάτια και το λαιμό η κατάσταση μπορεί από λάθος να εκληφθεί ως αγχώδης διαταραχή. Στους ηλικιωμένους
ασθενείς μπορεί να παρουσιαστεί μόνο με σημεία από το καρδιαγγειακό, όπως
κολπική μαρμαρυγή και ταχυκαρδία ή με ανεξήγητη απώλεια σωματικού βάρους. Ο
υποθυρεοειδικός ασθενής μπορεί να διαγνωσθεί πολύ δύσκολα στα πρώιμα στάδια,
κυρίως αν είναι κάποιος που βλέπουμε συχνά. Ο υποθυρεοειδισμός συχνά έχει
σταδιακή έναρξη με γενικά συμπτώματα όπως δυσκοιλιότητα και λήθαργο και η
διάγνωση δεν γίνεται παρά μόνο όταν εμφανιστούν όλες οι εκδηλώσεις του. Εάν
τεθεί η υποψία θυρεοειδοπάθειας πρέπει κατ΄ αρχήν να μετρηθεί η
θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (ΤSH) στο αίμα. Οι υπόλοιπες ενδοκρινικές διαταραχές
είναι σχετικά πιο σπάνιες και γιαυτό είναι δύσκολο να διαγνωστούν στα πρώτα
στάδια ανάπτυξης τους.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου